Δεν έχει σημασία το ύψος, το σχήμα, το χρώμα, η ηλικία ή το φύλο, όμως για να είσαι μελισσοκόμος, πρέπει ταυτόχρονα να είσαι ξυλουργός, ζωγράφος, εργάτης, δάσκαλος, κουβαλητής,βιολογός και γενικά φροντιστής των πάντων.
Πρέπει να είσαι αισιόδοξος απο τη γέννηση σου, για να μπορείς να σκέφτεσαι την επόμενη σοδειά όταν προσπαθείς να συνέλθεις από την αποτυχία της τελευταίας.
Οι μελισσοκόμοι χαίρονται όταν ο ήλιος λάμπει, τα φυτά ανθίζουν, και οι μέλισσες δουλεύουν έντονα. Η διάθεσή μας παθαίνει διαταραχή με τη βροχή, κάθως η βροχή έχει θετικές και ταυτόχρονα αρνητικές συνέπειες.
Οι μελισσοκόμοι είναι μάρτυρες των θαυμάτων της φύσης · το θαύμα της γέννησης, η βεβαιότητα του θανάτου, το συναίσθημα μιας τάξης μέσα στο σύνολο....
Ο Μελισσοκόμος είναι η προσωποποίηση της υπομονής όταν περιμένει την άφιξη μιας νέας βασίλισσας, την έξοδο ενός σμήνους, ή την πολυπόθητη παραγωγή μελιού αλλά ταυτόχρονα πρέπει να είναι δυνατός και να μην απελπιστεί όταν το μελίσσι χάνεται απο κάποιο απρόβλεπτο παράγοντα (κλοπή, ασθένεια, πλημμύρα).
Πρέπει να είναι πρόθυμος να διατηρεί ένα ανοιχτό μυαλό, ικανό να απορροφήσει όλες τις πληροφορίες που μπορούν να αποκτηθούν και επίσης πρόθυμο να μεταδώσει όλες τις γνώσεις που αποκτήθηκαν σε άλλους συναδέλφους.
Εν ολίγοις, οι μελισσοκόμοι είναι όλα αυτά και πολλά άλλα.
Με την πρώτη επαφή ως αρχάριος δέχεσαι τα πρώτα τους τσιμπήματα.
Έπειτα.... για πολλά χρόνια συνεχίζουμε να τις κουβαλάμε με πόνο στις πλάτες και τη μέση, καίγοντας το πρόσωπό στον ήλιο και μαθαίνοντας να δεχόμαστε την απώλεια, τη καταστροφή, και τις αναποδιές... και ΟΜΩΣ εξακολουθούμε να νιώθουμε ικανοποιημένοι, χαρούμενοι και περήφανοι για το επάγγελμά μας... τότε ναι, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΙ.
Δημοσίευση σχολίου