Το δηλητήριο της μέλισσες ήταν γνωστό και σαν φάρμακο, από τα βάθη της
ανθρώπινης ιστορίας. Η θεραπευτική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό και τα
οφέλη του δηλητηρίου περιγράφονται στις εργασίες των αρχαίων επιστημόνων και
ιατρών όπως του Ιπποκράτη (4ο αι. πΧ), Πλίνιου(2ο αι. πΧ) κ.α. Σήμερα γίνεται
μία εκτενής έρευνα σε όλο τον κόσμο για να διασωθούν και να καταγραφούν. Στις
περισσότερες περιπτώσεις, το δηλητήριο των μελισσών είναι αποτελεσματικότερο
από τα συνθετικά φάρμακα.
Όλα στη γη είναι δηλητήριο, τίποτε δεν
στερείται και το δηλητήριο της μέλισσας. Μόνο μια δόση μετατρέπει την ουσία σε
δηλητήριο ή ιατρική. Σοφά
λόγια μεγάλων επιστημόνων.
Το δηλητήριο της μέλισσας μπορούμε να το συναντήσουμε σε 2 μορφές:
- Υγρό, όπως βγαίνει από το κεντρί. Πλέον υπάρχει ειδική σίτα που
επιτρέπει να χρησιμοποιούμε το δηλητήριο όπως βγαίνει από το κεντρί χωρίς
να θανατώσουμε τη μέλισσα.
- Αποξηραμένο, μετά τη συλλογή του με ειδικές συσκευές, που δεν σκοτώνουν τις
μέλισσες.Το αποξηραμένο δηλητήριο αν προστατευθεί από την υγρασία μπορεί
να διατηρήσει τις ιδιότητές του για μερικά χρόνια.
Οι μέλισσες δεν τσιμπάνε δίχως λόγο:
Οι μέλισσες δεν είναι κακές και δεν μας
εχθρεύονται. Απλά δεν θέλουν να τις ενοχλούμε. Η μέλισσα που κεντρίσει είναι καταδικασμένη σε θάνατο. Το
κεντρί της μέλισσας (σε αντίθεση με της σφήκας) είναι έτσι κατασκευασμένο που
αν μπει μέσα σε σάρκα, μετά δεν μπορεί να βγει. Φεύγοντας, η μέλισσα που μας
κέντρισε, αφήνει στο σώμα μας το κεντρί της, αλλά μαζί με αυτό αφήνει και ένα
μέρος των εντέρων της και λίγα λεπτά θα είναι νεκρή.
Έτσι λοιπόν η
μέλισσα μπορεί να κεντρίσει μια και μοναδική φορά στη ζωή της!
Μετά το
κέντρισμα πεθαίνει!
Γ’ αυτό και δεν κεντρίζει ποτέ δίχως
"σπουδαίο" λόγο!
Όταν η μέλισσα βρίσκεται μακριά από την
κυψέλη της, δεν είναι καθόλου επιθετική και μόνο αν κάποιος την απειλήσει άμεσα
μπορεί να αντιδράσει με ένα τσίμπημα. Κοντά στην κυψέλη της είναι πιο επιθετική
για να υπερασπίσει την φωλιά της. Με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν όλα τα ζώα πάνω
στον πλανήτη. Το κεντρί της μέλισσας (όχι της σφήκας) έχει μικρές αντίθετες
προεξοχές προς τη φορά του κεντριού (σαν αγκίστρι) ώστε να παραμένει στο σημείο
τσιμπήματος για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Οι κηφήνες δεν έχουν κεντρί.
Παρ’ όλα αυτά, δεν κεντρίζουν όλες οι
μέλισσες της κυψέλης, αλλά μόνον οι "μέλισσες φρουροί". Είναι συνήθως
μέλισσες που βρίσκονται προς το τέλος της ζωής τους και θυσιάζονται για να
σώσουν την φωλιά από τον εισβολέα.
Μια μέλισσα που βρίσκεται εκτός
κυψέλης (πχ μαζεύει νέκταρ στον αγρό), αν αισθανθεί απειλή, απλά θα προσπαθήσει
να φύγει γρήγορα και μακριά, και δεν θα προσπαθήσει να σας κεντρίσει, εκτός και
αν θέλει να αυτοκτονήσει. Αν όμως την πιάσετε ή π.χ. φυλακιστεί μέσα στα ρούχα
σας, τότε θα σας κεντρίσει αμυνόμενη.
Υπάρχει όμως μία μόνον περίπτωση να
σας επιτεθούν, ενώ εσείς δεν τις έχετε πειράξει καθόλου. Αυτό μπορεί να συμβεί
διότι έχουν πριν ενοχληθεί πάρα πολύ από κάτι άλλο, πχ από κάποιον ποντικό που
όλη νύκτα προσπαθούσε να εισβάλει στην κυψέλη για να κλέψει μέλι, ή σφήκες ή με
αιτία τις άσχημες καιρικές συνθήκες που δεν τους επιτρέπουν να συλλέξουν νέκταρ
και γύρη.
Τότε οι μέλισσες έχουν αφηνιάσει και
χτυπούν στα τυφλά οτιδήποτε κινείτε σε απόσταση 20 – 30 μέτρων από την φωλιά
τους.
Ένας
φοιτητής εντομολογίας στο Πανεπιστήμιο του Illinois at Urbana -Champaign
επιτρέπει στον εαυτό της να τσιμπήσει μια μέλισσα , προκειμένου να αποδείξει τι
συμβαίνει τόσο για τη μέλισσα και τον άνθρωπο.
Κάντε
like (μου αρέσει). Για να έχετε πρώτοι εσείς την πιο έγκυρη και αξιόπιστη
ενημέρωση στα θέματα μας.
Δημοσίευση σχολίου