Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ

Η μέθοδος Αλεξάντερ μοιάζει αρκετά με την μέθοδο Ντεμαρή αλλα δεν περιορίζεται μόνο στην πρόληψη της σμηνουργίας. Εφαρμόζοντας την μέθοδο μπορούμε να αυξήσουμε το μελισσοκομείο μας ή να δημιουργήσουμε μια πολύ δυνατή κυψέλη, ανανεώνοντας ταυτόχρονα την βασίλισσα με σκοπό να εκμεταλλευτούμε μια καλή σοδειά.

Όταν έχουμε ένα μελίσσι και βλέπουμε ότι έχει φτάσει στην πλήρη του ανάπτυξή (δηλαδή ο πληθυσμός να καλύπτει 10 πλαίσια από τα οποία τα 6-7 να έχουν γόνο), χωρίς όμως να έχει εκδηλώσει τάση για σμηνουργία τότε επεμβαίνουμε εφαρμόζοντας την μέθοδο Αλεξάντερ. Προσοχή γιατί ο χειρισμός της μεθόδου νωρίτερα είναι άσκοπος και επικίνδυνος για τα αδύναμα μελίσσια.

Αναλυτικά:

 

Α -> Αρχική κυψέλη με βασίλισσα και γόνους

 Κ -> Κενή κυψέλη (Γεμισμένη με Κτισμένα πλαίσια)

Πρώτα βρίσκουμε την βασίλισσα από την Αρχική κυψέλη (Α) και την παίρνουμε μαζί με το πλαίσιο του γόνου με τις μέλισσες επάνω.

Όπως ακριβώς και με την μέθοδο Ντεμαρή, τοποθετούμε το πλαίσιο με την βασίλισσα στο κέντρο της Κενής κυψέλη (Κ) και συμπληρώνουμε κατά προτίμηση με κτισμένες κηρήθρες στις υπόλοιπες θέσεις.

Η Κενή κυψέλη (Κ) που περιέχει την βασίλισσα και κτισμένα πλαίσια τοποθετείτε στην θέση της Αρχικής κυψέλης (Α).

Από πάνω της μπαίνει βασιλικό διάφραγμα

Και πάνω από το βασιλικό διάφραγμα θα προστεθεί η αρχική κυψέλη με όλα τα υπόλοιπα πλαίσια με γόνο.

Ο ασφράγιστος γόνος στο επάνω πάτωμα θα σφραγιστεί μετά από 5 ημέρες.

Αν βρεις βασιλικά κελιά τότε σηκώνεις το επάνω πάτωμα (Α) και το βάζεις δίπλα από την κυψέλη που έχει την βασίλισσα (Κ). Αν δεν βρεις βασιλικά κελιά περιμένεις ακόμη 5 ημέρες και μετά χωρίζεις.

Αφού γίνει ο διαχωρισμός ή θα δώσεις έτοιμο βασιλικό κελί (που έχεις φροντίσει από πριν να φτιάξεις με κάποια μέθοδο βασιλοτροφίας) ή θα εισάγεις μετά από 24 ώρες μια γονιμοποιημένη βασίλισσα(θα αναπτυχθεί πιο γρήγορα).

Μετά από περίπου 2 μήνες αυτές οι δύο κυψέλες θα φτάσουν πάλι σε πλήρη ανάπτυξη.

Αν έχεις ως στόχο την αύξηση αφήνεις τις κυψέλες ως έχουν.

Αν έχεις ως στόχο μια καλή σοδειά, κάνεις συνένωση με την μέθοδο της εφημερίδας. Κάτω τοποθετείς την νέα μάνα, το βασιλικό διάφραγμα και απο πάνω το πάτωμα με τους γόνους αφού έχεις αφαιρέσει την παλιά μάνα. Άν χρειάζεται προσθέτεις πάτωμα.

                                                Ένωση στην ανθοφορία

Περισσότερες πληροφορίες και άλλες μεθόδους θα βρείτε στο εξαιρετικό βιβλίο του Θανάση Μπίκου, Μάννα δεν είναι μόνο μία.

Πηγή/Επιμέλεια/Φωτογραφίες:MelissokomiaNet.gr

ΕΠΟΧΙΑΚΟΙ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ (ΑΠΡΙΛΙΟΥ)

Καθώς ανοίγει ο καιρός  οι επιθεωρήσεις της κατάστασης των μελισσιών επιβάλλεται, επιθεωρούμε λεπτομερώς για παρουσία ασθενειών του γόνου και για να τσεκάρουμε την ύπαρξη της βασίλισσας και την ποιότητά της. Εντοπίζουμε τα μελίσσια των οποίων οι βασίλισσες θα αντικατασταθούν. Αντικαθιστούμε όσες βασίλισσες είναι γηρασμένες ή ελαττωματικές. Θυμίζω σε αυτό το σημείο ότι παρόλο που μια βασίλισσα μπορεί να ζήσει έως και 4 χρόνια, ο μελισσοκόμος πρέπει να την κρατά για 2 χρόνια στο μελίσσι του και μετά να την αλλάζει. Η νέα βασίλισσα γεννά περισσότερα αυγά και εκκρίνει περισσότερη ποσότητα φερομόνης, γεγονός που κάνει πιο αισθητή την παρουσία της στο μελίσσι και επιπλέον μειώνεται η πιθανότητα σμηνουργίας.

Αν κάποιος κρατά ημερολόγιο ή τηρεί ένα αρχείο για το μελισσοκομείο του μπορεί εύκολα να γνωρίζει την ηλικία των βασιλισσών του και να τις αντικαθιστά όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Μια ακόμη καλή πρακτική είναι το σημάδεμα της βασίλισσας. Με το σημάδεμα ο μελισσοκόμος μπορεί αφενός να την εντοπίζει πανεύκολα κατά τις επιθεωρήσεις, αλλά και να ξέρει την ηλικία της με την πρώτη ματιά. Μπορεί επίσης να διαπιστώσει αν έχει αντικατασταθεί η βασίλισσα από το μελίσσι για κάποιο λόγο. Η ηλικία προσδιορίζεται από το χρώμα του «σημαδιού». Η επιλογή του χρώματος που θα βάψουμε το θώρακα της βασίλισσας στηρίζεται σε διεθνή κώδικα χρωμάτων.

 

Για το 2024 είναι το πράσινο.Περισσότερα δείτε εδώ

 

Καλό είναι ο πληθυσμός των μελισσιών να εξισώνεται την άνοιξη για να γίνονται ταυτόχρονα οι επεμβάσεις σε όλα τα μελίσσια, δυνατά μελίσσια να συλλέγουν νέκταρ και γύρη και τελικά να αυξάνεται η παραγωγή μελιού. Οι συνενώσεις να γίνονται τώρα, αν δεν είναι απαραίτητες το φθινόπωρο για το ασφαλές ξεχειμώνιασμα των μελισσών. Αλλιώς, μπορούμε να ενισχύσουμε τα αδύνατα μελίσσια με πλαίσια υγιή, σφραγισμένου γόνου από άλλα μελίσσια.

 ΣΥΝΕΝΩΣΕΙΣ ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ

Με εφημερίδα: βάζουμε τα μελίσσια το ένα πάνω στο άλλο και ανάμεσα, για λίγες ώρες, βάζουμε ένα φύλλο εφημερίδας με μικρές τρύπες. Περνώντας από τις τρύπες οι μέλισσες σταδιακά επικοινωνούν και αλλάζουν τροφή μεταξύ τους και έτσι μεταφέρονται και οι φερομόνες τους. Τελικά οι ίδιες οι μέλισσες αφαιρούν την εφημερίδα σταδιακά και η συνένωση είναι ειρηνική.

Με τσίπουρο ή άλλα αρώματα: ραντίζουμε τις μέλισσες με νερό που έχουμε ρίξει γλυκάνισο ή κρασί ή μελισσόχορτο μέσα ή με τσίπουρο και η συνένωση γίνεται ειρηνικά χωρίς άλλες ενέργειες.

Για να διεγείρουμε την ωοτοκία της βασίλισσας τα μελίσσια πρέπει να τροφοδοτούνται καθημερινά με περίπου 200 – 250ml σιρόπι (1:1) για 15 συνεχείς ημέρες. Μεγαλύτερη ποσότητα σιροπιού μπορεί να συμβάλλει αρνητικά, «μπλοκάροντας» το διαθέσιμο χώρο ωοτοκίας της βασίλισσας.

Η διεγερτική τροφοδοσία δεν πρέπει να γίνεται σε ακατάλληλο καιρό, γιατί οι μέλισσες «ξεγελιούνται» από την τροφοδοσία, πετούν για να συλλέξουν τροφές και χάνονται. Επίσης, επεκτείνεται ο γόνος και οι μέλισσες αδυνατούν να τον θερμάνουν.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της διεγερτικής τροφοδοσίας είναι η παρουσία γύρης. Χωρίς τη γύρη η βασίλισσα γεννά, αλλά ο γόνος δεν εκτρέφεται. Επίσης, απαραίτητη είναι η ύπαρξη κηρηθρών με άδεια και καθαρά κελιά κοντά στη γονοφωλιά.

Ο διαθέσιμος χώρος για να γεννήσει η βασίλισσα αυξάνεται με:

• • Μετατόπιση των κεντρικών κηρηθρών με γόνο σε ακριανές θέσεις της γονοφωλιάς.
  • Με περιστροφή των ακριανών κηρηθρών της γονοφωλιάς, όταν είναι καλυμμένες με γόνο μόνο από την εσωτερική πλευρά, ώστε η πλευρά με τα άδεια κελιά να μετακινηθεί προς το εσωτερικό.
  • Απολεπίζονται κελιά με μέλι που βρίσκονται επάνω από το γόνο, για να αφαιρέσουν οι μέλισσες από εκεί το μέλι και έτσι η βασίλισσα να έχει χώρο να γεννήσει.
  • Τοποθετούνται κτισμένες κηρήθρες με άδεια κελιά δίπλα στο γόνο.
  • Σε διώροφα μελίσσια η βασίλισσα μπορεί να βρίσκεται στον επάνω όροφο, που είναι πιο ζεστά, για να γεννήσει και οι μέλισσες αποθηκεύουν στον κάτω όροφο γύρη. Ο μελισσοκόμος αναστρέφει τους ορόφους, ώστε η βασίλισσα με το γόνο να βρεθούν στο κάτω πάτωμα. Όταν η βασίλισσα γεννήσει εκεί, ξαναμετακινούμε τους ορόφους.

 

Την άνοιξη τα μελίσσια χτίζουν εντατικά και ο μελισσοκόμος μπορεί να το εκμεταλλευτεί για να αντικαταστήσει τις παλιές και μαυρισμένες κηρήθρες που: 

1)Αποτελούν εστία μόλυνσης

2)Επηρεάζουν την ποιότητα του μελιού λόγω της συγκέντρωσης καταλοίπων φαρμάκων στο κερί

3)Για τον ίδιο λόγο η κηρήθρα μπορεί να γίνει τοξική για το γόνο.

4)Συντελούν στην κατασκευή περισσότερων κηφηνοκελιών - έμμεσα αυξάνεται ο πληθυσμός της βαρρόα. Κάθε χρόνο πρέπει να αντικαθιστούμε τουλάχιστον το 25% των κηρηθρών.

Φύλλα κηρήθρας τοποθετούμε όταν το μελίσσι είναι σε θέση να χτίσει δηλαδή όταν η θερμοκρασία έχει ξεπεράσει τους 13-15 οC, όταν υπάρχουν γύρη και νέκταρ διαθέσιμα στη φύση, όταν υπάρχει γόνος και αρκετές νεαρές μέλισσες-χτίστριες.

Όσο περνάει ο καιρός, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη σμηνουργία, το φυσικό τρόπο πολλαπλασιασμού ενός μελισσιού, όπου το μελίσσι χωρίζεται και ένα μέρος των εργατριών μαζί με την παλιά βασίλισσα αφήνει τη φωλιά προς αναζήτηση νέας φωλιάς, ενώ οι υπόλοιπες εργάτριες μένουν στην παλιά φωλιά με έναν αριθμό βασιλικών κελιών έτοιμων να δώσουν καινούριες βασίλισσες. 

Η σμηνουργία προκαλείται κυρίως από : 

α)Συνωστισμό και έλλειψη χώρου για να γεννήσει η βασίλισσα.

β)Έλλειψη χώρου για αποθήκευση τροφών

γ)Μείωση της ποσότητας της φερομόνης της βασίλισσας – γερασμένη βασίλισσα.

Άρα ένα επιπλέον μέλημα του μελισσοκόμου είναι να δώσει επιπλέον χώρο στα μελίσσια του. Ο χώρος αυξάνεται με προσθήκη κτισμένων ή άκτιστων κηρηθρών ή ορόφων. Οι άκτιστες κηρήθρες τοποθετούνται αμέσως μετά το γόνο και ποτέ ανάμεσα στο γόνο, γιατί τότε προκαλούν τη σμηνουργία αντί να την προλάβουν. Αν βάλουμε νέο όροφο, στον κάτω όροφο αφήνεται η βασίλισσα και 1 πλαίσιο γόνου και συμπληρώνεται με κενές κηρήθρες, ενώ επάνω μεταφέρονται τα υπόλοιπα πλαίσια. Παρεμβάλλεται βασιλικό διάφραγμα και επάνω ανοίγεται είσοδος.

Κοντοθανάση Αγλαΐα, Γεωπόνος Α.Π.Θ, Msc

Πηγή

ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΕΜΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ

ΤΟ ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ

 

 2010, 2020  και  2015  ΜΠΛΕ
 2011, 2021  και  2016   ΑΣΠΡΟ
 2012, 2022  και  2017  ΚΙΤΡΙΝΟ
 2013, 2023  και  2018  ΚΟΚΚΙΝΟ
 2014, 2024  και  2019  ΠΡΑΣΙΝΟ

 

Τα πλεονεκτήματα του σημαδέματος είναι ότι ο εντοπισμός της βασίλισσας μέσα στην κυψέλη είναι πολύ εύκολος και η παρακολούθηση της ηλικίας της βασίλισσας γίνεται με σιγουριά.

Για το σημάδεμα υπάρχει ο διεθνής κώδικας χρωμάτων που χρησιμοποιεί τα παρακάτω πέντε χρώματα.

 

Μπλε χρώμα για τα έτη που λήγουν σε 0 ή 5.

Άσπρο χρώμα για τα έτη που λήγουν σε 1 ή 6.

Κίτρινο χρώμα για τα έτη που λήγουν σε 2 ή 7.

Κόκκινο χρώμα για τα έτη που λήγουν σε 3 ή 8.

Πράσινο χρώμα για τα έτη που λήγουν σε 4 ή 9.

ΠΟΣΑ ΜΑΤΙΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ - ΤΟ ΕΝΤΟΜΟ «ΘΑΥΜΑ» ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ!!!

Μια μέλισσα έχει έξι πόδια, τέσσερα φτερά και όσον αφορά τα μάτια της, έχει πέντε.  

Σύμφωνα με το Buzz Αbout Βees, ο λόγος που οι μέλισσες έχουν πέντε μάτια είναι επειδή τα χρειάζονται ώστε να βλέπουν τα χρώματα, τη γύρη στα λουλούδια και τα σχήματα τους, καθώς και για να πλοηγηθούν.  

Μια μέλισσα έχει δύο μεγάλα μάτια (σύνθετα μάτια) στο πλάι του κεφαλιού της που χρησιμοποιούνται για την αναγνώριση σχημάτων και χρωμάτων στο άμεσο περιβάλλον, ενώ τα άλλα τρία μάτια που έχει στο πάνω μέρος (ονομάζονται ocelli) υπάρχουν για την πλοήγηση της και τον προσανατολισμό της.

Το κάθε μικρό μάτι της μέλισσας έχει πολλά αισθητικά κύτταρα και τα χρησιμοποιούν ανάλογα με τη θέση του ηλίου.

Επίσης, οι μέλισσες έχουν την ικανότητα να επεξεργάζονται εικόνες 15 φορές πιο γρήγορα σε σχέση με τους ανθρώπους. Παρόλο που μπορούν να αναγνωρίσουν τα περισσότερα χρώματα που αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, αλλά δεν ξεχωρίζουν πολύ καλά το κόκκινο. Ωστόσο, τα μάτια τους διακρίνουν καλύτερα το πράσινο, το μπλε και το υπεριώδες φως.

Οι μέλισσες δεν έχουν μόνο μαύρα μάτια, καθώς υπάρχουν μερικά είδη μελισσών που έχουν μπλε, ενώ άλλες έχουν πράσινα. Ακόμα, μερικές μέλισσες έχουν τριχωτά μάτια.

 

ΠΩΣ ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ!!!

Όταν οι αγριομέλισσες είναι να αποφασίσουν πιο λουλούδι θα επιλέξουν αναζητούν θερμότητα . Και μια μελέτη βρήκε ότι χρησιμοποιούν το χρώμα του λουλουδιού σαν μια καλή, για εκείνες, ένδειξη εντοπισμού θερμοκρασίας.

Οι αγριομέλισσες είναι επικονιαστές άγριων λουλουδιών και σοδειάς και τρέφονται από το νέκταρ και τη γύρη τους.

Οι ερευνητές πίστευαν για χρόνια ότι αυτό που τραβάει τις μέλισσες είναι η ποσότητα του νέκταρ και της γύρης.

Αλλά οι μέλισσες πρέπει να επενδύσουν και σε ενέργεια για να διατηρήσουν την θερμοκρασία του σώματος τους , έτσι, επιστήμονες – σε μια ανακοίνωση  του περιοδικού Nature, αναφέρουν ότι και η ζεστασιά που εκπέμπει ένα λουλούδι -και η οποία ταυτοποιείται από το χρώμα του, αποτελεί ένα ακόμα κίνητρο για αυτές όσον αφορά τις προτιμήσεις τους.

          Η φώτο είναι τραβηγμένη με υπέρυθρη κάμερα και δείχνει μια           αγριομέλισσα να κάθεται πάνω σε ένα λουλούδι. (Beegroup – University of Würzbur).

Με αλλά λόγια, όπως μας λέει και ο Lars Chittka του πανεπιστήμιου του Cambridge <<αυτό που κάνουν οι μέλισσες σ αυτή την περίπτωση μοιάζει μ αυτό που κάνουμε και εμείς όταν πίνουμε ένα ζεστό ρόφημα μια κρύα μέρα . Όταν θέλεις να ζεσταθείς η θα ξοδεύσεις από το δικό σου απόθεμα ενέργειας η πίνεις κάτι ζεστό και έτσι κανείς οικονομία στο δικό σου απόθεμα ..

Ο Chittka και οι συνεργάτες του παρουσίασαν σε μέλισσες μοβ και ροζ ψεύτικα άνθη στα οποία είχαν βάλει την ίδια ποσότητα νέκταρ. Στην αρχή τα μοβ λουλούδια περιείχαν τα πιο ζεστά νέκταρ και τότε 58% των μελισσών μαζεύτηκαν σ αυτά.

Κατόπιν οι ερευνητές αντέστρεψαν την θερμοκρασία των λουλουδιών και παρατήρησαν πως πάλι οι περισσότερες μέλισσες, 62% , προτίμησαν τα θερμότερα λουλούδια , αυτή τη φορά ήταν τα ροζ.

Το ενδιαφέρον είναι ότι οι μέλισσες δεν προτιμούν απλά τα θερμότερα <<ποτά>> αλλά μαθαίνουν κιόλας να προδιαγνώσκουν την θερμοκρασία των λουλουδιών από το χρώμα τους

Τα λουλούδια από την άλλη αυτοθερμαίνονται είτε παράγοντας την δική τους θερμότητα είτε απορροφώντας θερμότητα από τον ήλιο. Αυτό δε το κάνουν γιατί <<ξέρουν>> ότι όσο πιο ζεστά είναι τόσο και πιο καλή επικονίαση θα πετύχουν ( φυσικό, αφού περισσότερες μέλισσες θα τα προτιμήσουν)

» Και , όπως είπε και ο Chittka στο Live Science. τα λουλούδια τα <<συμφέρει>> να κρατάνε ζωηρό το ενδιαφέρον των επικονιαστων γιατί εκ των πραγμάτων βρίσκονται όλα σε μια ανταγωνιστική κατάσταση μεταξύ τους (δηλαδή ως προς το ποιο θα προσελκύσει τους περισσότερους επικονιαστές)

Οπότε τελικά οι μέλισσες <<έχουν λόγο>> ακόμα και στο πως αναπτύχθηκαν οι βιολογικές δομές των λουλουδιών δηλαδή στο πως αυτά έχουν εξελιχθεί και προσαρμοστεί έτσι ώστε να διατηρούν όσο περισσότερη θερμοκρασία μπορούν αφού ως σκοπό , και όντως σημαντικό για την διαιώνιση τους, έχουν την προνομιακή(για τους εαυτούς τους) προσέλκυση των επικονιαστών.

Πηγή

"ΚΛΑΣΙΚΗ" ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΠΑΤΩΜΑΤΩΝ (ΒΙΝΤΕΟ)

Η προσθήκη ορόφου σε μελίσσια είναι απαραίτητος εποχιακός μελισσοκομικός χειρισμός την άνοιξη, αφού η βασίλισσα χρειάζεται χώρο για να γεννήσει και να αναπτυχθεί το μελισσοσμήνος.

 

Σε αυτό το μελισσοκομικό βίντεο θα εφαρμόσουμεσταμελίσσια μας μία κλασσική μέθοδο για να βάλουμε πάτωμα σε 10άρι μελίσσι, ανεβάζοντας 2 πλαίσια σφραγισμένο γόνο από το κέντρο της γονοφωλιάς.

Δείτε με προσοχή τη διάταξη των πλαισίων, τον τρόπο που "μαζεύουμε" τον εμβρυθάλαμο στο κέντρο και πώς τοποθετούμε τα πλαίσια με τα άχτιστα φύλλα κηρήθρας σε γονοφωλιά και μελιτοθάλαμο.

ΤΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ!!!

Ο πολύχρωμος κάμπος της Βέροιας

Κάθε Μάρτιο συμβαίνει ένα φαινόμενο μοναδικό στην ελληνική ύπαιθρο…
Ο εύφορος κάμπος της Βέροιας μεταμορφώνεται σε μια απέραντη ροζ θάλασσα, ανθισμένες ροδακινιές να εκτείνονται σε περισσότερα από 170.000 στρέμματα.  Κοιτώντας κανείς από τη Βέροια με προοπτική τον κάμπο της Ημαθίας θα αντικρίσει ένα υπερθέαμα εναλλαγής χρωμάτων και αισθήσεων. Η ποικιλία των οπωροφόρων δέντρων, ο πλούτος του κάμπου, προσφέρει με την ανθοφορία του ένα εξαιρετικής ομορφιάς ροζ, λευκό και κόκκινο μωσαϊκό. Ροδάκινα, κεράσια, ακτινίδια και άλλα εξαιρετικής ποιότητας φρούτα πριν παραδώσουν τον πλούσιο καρπό τους στην τοπική κοινωνία αποθεώνουν τις αισθήσεις του επισκέπτη.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ηρόδοτος αναφέρει πως σε αυτά τα μέρη βρίσκονταν οι περίφημοι «Κήποι του Μίδα». Στις παραδόσεις της Ανατολής, η ροδακινιά θεωρείται “το Δέντρο της Ζωής του Επίγειου Παραδείσου” που παρέχει στους ανθρώπους ζωή και χαρά.

Βόλτες με ποδήλατα για ερασιτέχνες αλλά και extreme riders, διαγωνισμό φωτογραφίας με έπαθλα και άλλες δράσεις στις Ανθισμένες Ροδακινιές που διοργανώνονται στην περιοχή! 

 

ΧΑΛΒΑΣ ΣΙΜΙΓΔΑΛΕΝΙΟΣ ΜΕ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Έτοιμο σε: 25'

Άλλοι τον προτιμούν με χοντρό σιμιγδάλι, άλλοι με ψιλό. Άλλοι αρτύσιμο, άλλοι νηστίσιμο, πολύ καβουρντισμένο ή λιγότερο. Άλλοι σκέτο, άλλοι με καρύδια. Η δική μας η πρόταση βρίσκεται κάπου στη μέση. Με δυο ειδών σιμιγδάλια, ήπια γλυκό, με πολλά αρώματα και ωραία εμφάνιση. Προσοχή, αν τον δοκιμάσετε, κινδυνεύετε να γίνει ο αγαπημένος σας…

Υλικά

1 φλιτζάνι σχεδόν (2 δάχτυλα κάτω από το χείλος) αραβοσιτέλαιο ή σημαμέλαιο

1 φλιτζάνι σιμιγδάλι χοντρό

1 φλιτζάνι σιμιγδάλι ψιλό

100γρ. αμύγδαλα ασπρισμένα

100γρ. σταφίδα μαύρη κορινθιακή

Για το σιρόπι

3 φλιτζάνια νερό

1 φλιτζάνι χυμό πορτοκαλιού

1½ φλιτζάνι ζάχαρη

1 φλιτζάνι μέλι

1 ξυλάκι κανέλας

1 φλούδα πορτοκαλιού

Για το σερβίρισμα

Λίγη κανέλα κοπανισμένη

                                           Διαδικασία

Βήμα 1

 

Πρώτα ετοιμάζετε το σιρόπι: βράζετε όλα τα υλικά μαζί (εκτός από το μέλι) σε μια κατσαρόλα για 5 λεπτά. Ανακατεύετε μέσα και το μέλι και το αφήνετε στην άκρη.

Βήμα 2

Βάζετε το λάδι να ζεσταθεί σε ξεχωριστή κατσαρόλα και ρίχνετε μέσα τα δύο είδη σιμιγδαλιού. Προσθέτετε τα ασπρισμένα αμύγδαλα και καβουρδίζετε τα υλικά ανακατεύοντας κάθε τόσο με ξύλινη κουτάλα μέχρι το σιμιγδάλι να χάσει το αρχικό άσπρο χρώμα του.

Βήμα 3

Κατεβάζετε την κατσαρόλα από τη φωτιά και ρίχνετε μέσα τις σταφίδες. Ανακατεύετε ελαφρά, αφαιρείτε από το σιρόπι την πορτοκαλόφλουδα και το ξυλάκι της κανέλας και το ρίχνετε στο σιμιγδάλι με προσοχή για να μην καείτε (πιτσιλάει πολύ). Συνεχίζετε το ανακάτεμα με ξύλινη κουτάλα, χαμηλώνετε τη φωτιά στο ελάχιστο και ξαναβάζετε την κατσαρόλα στη φωτιά. Ανακατεύετε μέχρι να αρχίσει ο χαλβάς να ξεκολλάει από τα πλαϊνά της κατσαρόλας.

Βήμα 4

Κατεβάζετε την κατσαρόλα από τη φωτιά, σκεπάζετε με μια πετσέτα κουζίνας, την καπακώνετε κι αφήνετε το χαλβά να κρυώσει λίγο. Ύστερα τον μεταφέρετε σε φόρμα πιέζοντας με κουτάλι για να μην αφήσει κενά και, όταν κρυώσει, τον ξεφορμάρετε σε πιατέλα. Πασπαλίζετε με λίγη κανέλα και σερβίρετε αμέσως.
Πηγή

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΝΗΣΤΙΣΙΜΟΣ ΜΠΑΚΛΑΒΑΣ ΜΕ ΜΕΛΙ !!!

 

Τη συνταγή τη βρήκα στον πέμπτο τόμο του έργου «Βυζαντινών Βίος και Πολιτισμός» του Φαίδωνα Κουκουλέ, όπου αναφερόταν ότι μεταξύ δύο φύλλων ζύμης έβαζαν καλά κοπανισμένα αμύγδαλα, φουντούκια με μέλι, πιπέρι, σουσάμι και παπαρουνόσπορο.

Υλικά

• 1½ πακέτο φύλλο κρούστας
• 600γρ. καρυδόψιχα ψιλοκοπανισμένη
• 1 φλιτζάνι ζάχαρη
• 1 κουτ. σούπας γεμάτη, κανέλα τριμμένη
• 1 κουτ. γλυκού γαρύφαλλα κοπανισμένα
• 1 νεροπότηρο ελαιόλαδο
• 1 νεροπότηρο εκλεκτό μέλι
• 1 κουτ. γλυκού πιπέρι λεπτοαλεσμένο

Διαδικασία:

Βήμα 1

Ετοιμάζετε πρώτα τη γέμιση: Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνετε την ψιλοκοπανισμένη καρυδόψιχα, τη ζάχαρη, την τριμμένη κανέλα, τα κοπανισμένα γαρίφαλα, καθώς και το λεπτοαλεσμένο πιπέρι. Τα ανακατεύετε καλά.

Βήμα 2

Κρατάτε 6 ολόκληρα φύλλα κρούστας και τα υπόλοιπα τα κόβετε σε χοντρά κομμάτια. Παίρνετε το ταψί που θα ψήσετε τον μπακλαβά και απλώνετε στον πάτο του 3 φύλλα κρούστας αλάδωτα. Ρίχνετε επάνω τους 2-3 κουτ. σούπας από το μίγμα της καρυδόψιχας. Επαναλαμβάνετε την ίδια διαδικασία ώσπου να τελειώσει όλο το μίγμα καρυδόψιχας και τα φύλλα, τοποθετώντας τα εναλλάξ. Όταν τελειώσει η καρυδόψιχα, σκεπάζετε το ταψί με 3 ολόκληρα φύλλα κρούστας αλάδωτα.

Βήμα 3

Παίρνετε ένα κοφτερό μαχαίρι και κόβετε το μπακλαβά διαγώνια σε κομμάτια φτάνοντας το μαχαίρι μέχρι τον πάτο του ταψιού.

Βήμα 4

Προθερμαίνετε το φούρνο στους 170°C. Ζεσταίνετε το λάδι σε ένα κατσαρολάκι ώσπου να αρχίζει να καπνίζει. Με ένα κουτάλι της σούπας, περιχύνετε το μπακλαβά με το καυτό λάδι, αδειάζοντάς το στα σημεία που τον κόψατε. Θα δείτε ότι το καυτό λάδι, καθώς ακουμπά το φύλλο, το ψήνει.

Βήμα 5

Ψήνετε το μπακλαβά στον προθερμασμένο φούρνο για 45 λεπτά περίπου ώσπου να αρχίσουν τα φύλλα να ροδοκοκκινίζουν καλά. Στη συνέχεια τον βγάζετε από το φούρνο.

Βήμα 6

Μέσα σε ένα μπρίκι, ζεσταίνετε καλά το μέλι μέχρι να γίνει ιδιαίτερα υδαρές. Περιχύνετε τον μπακλαβά και πάλι επάνω στα κοψίματα και όσο είναι ακόμα καυτός. Τον αφήνετε μέσα στο ταψί για τουλάχιστον ½ ώρα, να ρουφήξει όλο το μέλι. Μετά τον βγάζετε κόβοντάς τον σε μερίδες και τον σερβίρετε σε πιατέλα.  

Πηγή